ครั้งที่ 3

ครั้งที่ 3
บันทึก สัปดาห์ที่ 4
       วิชา : การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย
       อาจารย์ผู้สอน : อาจารย์ตฤณ แจ่มถิ่น
       วัน/เดือน/ปี : 26 มกราคม พ.ศ.2558
       กลุ่มเรียน : 104 (วันจันทร์ : บ่าย)
       เวลาเข้าเรียน 12:20-15:50 ห้องเรียน : 435

ชั่วโมงที่ 4 ของการเรียนการสอน วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย ได้เรียนในเรื่อง บทบาทครูปฐมวัยในห้องเรียนรวม เริ่มการสอนด้วยการวาดรูป อาจารย์เปิดรูปดอกบัวแล้วให้นักศึกษาวาดรูปนี้ให้เหมือนที่สุด พร้อมเขียนบรรยายว่าเห็นอะไรในภาพ

                    

รูปดอกบัว

รูปวาดของฉัน

หลังจากนั้นอาจารย์ก็เข้าสู่บทเรียนในวันนี้

บทบาทครูปฐมวัยในห้องเรียนรวม

1.ครูไม่ควรวินิจฉัย

2.ครูไม่ควรตั้งชื่อหรือระบุประเภทเด็ก

3.ครูไม่ควรบอกพ่อแม่ว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติ

ครูไม่ควรวินิจฉัย คือ ครูไม่ควรตัดสินใจจากการดูอาการหรือสัญญาณบางอย่าง ที่เด็กได้แสดงออกมา ว่าเด็กแสดงอาการแบบนี้แล้วเด็กต้องเป็นเด็กพิเศษ

ครูไม่ควรตั้งชื่อหรือระบุประเภทเด็ก คือ ครูไม่ควรตั้งชื่อสมมุติหรือฉายาให้เด็ก การที่ครูตั้งชื่อสมมุติหรือฉายาแล้วนำไปเรียกเด็กคนนั้น เพื่อนๆเห็นครูเรียกเพื่อนๆก็จะเรียกตามครู ซึ่งจะส่งผลเสียมากกว่าผลดีต่อตัวเด็กที่ถูกตั้งฉายา

ครูไม่ควรบอกพ่อแม่ว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติ คือ ครูไม่ควรนำเรื่องที่เด็กแสดงอาการบางอย่างหรือสิ่งที่เด็กไม่สามารถทำได้ไปเล่าให้พ่อแม่ของเด็กพิเศษรับรู้ เพราะว่าพ่อแม่ของเด็กพิเศษ มักจะทราบอยู่แล้วว่าลูกของเขามีปัญหาด้านอะไรบ้าง ไม่ต้องการให้ครูมาย้ำในสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นครูควรจะพูดในสิ่งที่เป็นความคาดหวังในด้านบวกมากกว่าด้านลบ ครูควรรายงานผู้ปกครองว่าเด็กทำอะไรได้บ้าง เท่ากับเป็นการบอกว่าเด็กทำอะไรไม่ได้ ครูช่วยให้ผู้ปกครองมีความหวังและเห็นแนวทางที่จะช่วยให้เด็กพัฒนา

ครูทำอะไรบ้าง

•                  ครูสามารถชี้ให้เห็นถึงพฤติกรรมของเด็กในเรื่องที่เกี่ยวกับพัฒนาการต่างๆ

•                  ให้ข้อแนะนำในการหาบุคลากรที่เหมาะสมในการประเมินผลหรือวินิจฉัย (ครูต้องมีวิธีในการพูดที่ดี)

•                  สังเกตเด็กอย่างมีระบบ (มีการจดบันทึก) ครูประจำชั้นจะเป็นคนสังเกตเด็กแบบระบบได้ดีที่สุด เพราะว่าครูอยู่ใกล้ชิดกับเด็กตลอด ครูได้เห็นเด็กในสถานการณ์ต่างๆ ช่วงเวลายาวนานกว่า ซึ่งต่างจากแพทย์ นักจิตวิทยา นักคลินิก มักมุ่งความสนใจอยู่ที่ปัญหา

•                  จดบันทึกพฤติกรรมเด็กเป็นช่วงๆ

ข้อควรระวังในการปฏิบัติ

•                  ครูต้องไวต่อความรู้สึกและตัดสินใจล่วงหน้าได้

•                  ประเมินให้น้ำหนักความสำคัญของเรื่องต่างๆได้

•                  พฤติกรรมบางอย่างของเด็กไม่ได้ปรากฏให้เห็นเสมอไป

การบันทึกการสังเกต

1.การนับอย่างง่ายๆ

2.การบันทึกต่อเนื่อง

3.การบันทึกไม่ต่อเนื่อง

การนับอย่างง่ายๆ คือ การที่ครูนับจำนวนครั้งของการเกิดพฤติกรรม เกิดกี่ครั้งในแต่ละวัน เกิดกี่ครั้งในแต่ละชั่วโมง และระยะเวลาในการเกิดพฤติกรรมของเด็ก

การบันทึกต่อเนื่อง คือ เป็นการบันทึกที่ดีที่สุด เป็นการบันทึกที่ให้รายละเอียดได้มากที่สุด เพราะว่าครูจะเขียนทุกอย่างที่เด็กทำในช่วงเวลาหนึ่งหรือช่วงกิจกรรมหนึ่งซึ่งจะเขียนบันทึกทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำของเด็กลงไปแม้กระทั้งคำพูดของเด็ก เวลาบันทึกครูไม่ควรใส่ความรู้สึกของตนเองลงไปด้วย

การบันทึกไม่ต่อเนื่อง คือ เป็นการบันทึกสั้นๆเกี่ยวกับพฤติกรรมของเด็กแต่ละคนในช่วงเวลาหนึ่ง บันทึกลงบัตรเล็กๆ

การเกิดพฤติกรรมบางอย่างมากเกินไป

•                  ควรเอาใจใส่ถึงระดับความมากน้อยของความบกพร่อง มากกว่าชนิดของความบกพร่อง

•                  พฤติกรรมไม่เหมาะสมที่พบได้ในเด็กทุกคน ไม่ควรจัดเป็นสิ่งผิดปกติ เช่น ดูดนิ้ว กัดเล็บ

การตัดสินใจ คือ ครูต้องตัดสินใจด้วยความระมัดระวัง พฤติกรรมบางอย่างของเด็กที่เกิดขึ้นนั้น ไปขัดขวางความสามารถในการเรียนรู้ของเด็กหรือไม่

     หลังจากเรียนเนื้อหาจบแล้วอาจารย์ก็สอนร้องเพลงต่อ

เพลงที่อาจารย์สอน

     หลังจากร้องเพลงเสร็จอาจารย์ก็ให้นำรูปดอกบัวที่นักศึกษาทุกคนวาดมาเฉลยในการเขียนบรรยายจากสิ่งที่เห็น ซึ่งอาจารย์ได้สอนว่าการเขียนบรรยายรูปดอกบัวก็เหมือนการบันทึกต่อเนื่องนั้นเอง เช่น ดอกบัวมีกลีบ 14 กลีบ มีสีม่วง สีชมพู และสีขาว มีเกสรสีเหลือง มีจุดตรงกลาง มีก้านสีเขียว อยู่ใต้น้ำ เป็นต้น ซึ่งเป็นการเขียนจากสิ่งที่เห็นไม่มีความรู้สึกของตนเองลงไปด้วย หลังจากนั้นอาจารย์ได้ให้ตอบคำถามหลังเรียน